تقدیم دوستان گلم که عاشقانه دوستشون دارم

دلم گرفته اسمون نمی تونم گریه کنم

شکنجه می شم از خودم نمی تونم شکوه کنم

انگاری کوه غصه ها رو سینه من امده

اخ داره باورم میشه خنده به ما نیومده

دلم گرفته اسمون از خودتم خسته ترم

تو روزگار بی کسی یه عمره که در به درم

حتی صدای نفسم میگه که توی قفسم

من واسه اتیش زدن یه کوله بار شب را بستم

دلم گرفته اسمون یه کم منو حوصله کن

منو که از این روزگاریه خورده کمتر گله کن

منو به بازی می گیرن عقربه های ساعتم

مرگ که تقدیم می کنه لحظه لحظه لعنتم

اهای زمین یه لحطه تو نفس نزن

نچرخ تا اروم بگیره یه ادم شکسته تر

دلم گرفته اسمون از خودتم خسته ترم

تو روزگار بی کسی یه عمر که در به درم

اهای  زمین یه لحظه تو نفس نزن